ตอนนี้หนูอายุ 24 ปี มีลูกแล้ว 2 คน ชีวิตหนูสุขสบาย เป็นแม่บ้าน เลี้ยงลูกเฉยๆ อาศัยอยู่ต่างประเทศ ไม่มีเพื่อนเลยซักคนเดียว อยู่แบบนี้มาได้ 3 ปีแล้วค่ะ
ช่วงนี้หนูจะตื่นมาพร้อมกับความผิดหวัง หมดหวังในชีวิต มันไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเลย มันนึกถึงแต่เรื่องในอดีตที่แย่ๆ
หนูเคยคิดฆ่าตัวตายมาสามครั้งแล้ว ครั้งแรก ตอนนั้นสามีไม่อยู่ หนูคิดอยากกระโดดตึกลงไปตาย แต่ก็กลัวไม่มีใครดูลูก
ครั้งสองก็คิดแบบเดิม แต่คิดจะพาลูกกระโดดลงไปด้วย จะได้ไม่ต้องห่วงลูก แต่ก็มาคิดว่าถ้าตายไป แม่หนูก็จะไม่มีคนดูแล.
ส่วนครั้งที่สาม หนูคิดอยากกรีดข้อมือตัวเอง เป็นทาง ตรงเส้นเลือดใหญ่ ให้เลือดไหลออกให้ตายไปเลย แต่ก็ไม่ได้ทำ แค่คิดเฉยๆ
หนูไม่มีใครจะคุยด้วย คุยกับแม่ก็ไม่ได้ เพราะเค้าไม่เคยรับฟังอะไรเลย เค้าจะยุ่งไม่เคยว่าง ไม่เคยมีเวลาให้หนูเลย
ถ้ามีเวลาได้เล่าให้เค้าฟัง ถึงปัญหาต่างๆ เค้าจะด่าก่อน ไม่เคยให้กำลังใจเลย
ญาติคนอื่นๆก็ไม่มี เพราะตั้งแต่แต่งงาน มีลูกมาอยู่ต่างประเทศ ก็ห่างๆจากคนที่บ้านหมด เพราะคุยกันทีไรก็จะมีปัญหาเรื่องเงินเค้ามาตลอด หนูเลยต้องตัดไม่คุยกับเค้ากัน
ชีวิตมันอ้างว้าง จะหันไปทางไหนก็ไม่เจอใคร มันรู้สึกเศร้ามากๆ นึกถึงแต่สิ่งในอดีตที่คยอื่นทำไว้กับหนู ในเรื่องที่ไม่ดี มันรู้สึกโกรธแค้นตลอด เรื่องเป็นปีๆหนูก็ไม่เคยลืม
หรือเวลาใครพูดอะไร หนูจะเก็บมาคิดตลอด เป็นแบบว่าใครพูดอะไรขัดหูไม่ได้เลย หนูจะเกิดอารมณ์ฉุนเฉียวตลอด
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาหนูได้ใช้คอมฯของสามี ลงรูป ดาวน์โหลดรูปต่างๆ แต่ไปเปิดเจอรูปๆเก่าๆของเค้า เข้าไปดู หนูเห็นรูปของภรรยาเก่าเค้า และครอบครัวของเค้า ดูมีความสุขกันมาก เค้าจัดงาน มีปาร์ตี้กันตลอด เค้าจะมีของขวัญให้กันตลอด ทำกับข้าว ไปเที่ยวนู่นนี่กัน และก็ไปเจอบางรูป ถ่ายกับผู้หญิงคนอื่น ซึ่งเค้าบอกว่าคือเพื่อน ซึ่งก็คือเมียเพื่อน เป็นเพื่อนจริงๆ แต่ถ่ายรูป หน้าอกของคนนั้นใส่บิกินี่บ้างซูมนมบ้าง เที่ยวกับผู้หญิงที่ไม่ใช่เมียตัวเองด้วย จนหนูก็ตกใจนะ ที่เห็นแบบนั้น
หลังจากที่เห็นภาพแล้วกลับมาคิดย้อนดูตัวเอง หนูไม่ทำกับข้าว เพราะทำไม่เก่ง เคยทำแล้วก็กินไม่ได้ เสียของ ต้องทิ้ง หนูไม่เคยจัดปาร์ตี้ให้เค้า ไม่กล้าให้เค้าชวนเพื่อนมาบ้าน เพราะหนูทำกับข้าวเลี้ยงเค้าไม่เป็น วันเกิดหนูก็ไม่เคยมีของขวัญให้เค้า เพราะเค้ามีทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว
ขีดเส้นใต้ว่าทุกอย่างจริงๆ
เค้าไม่เคยพาหนูไปเที่ยวไหน นอกจากกลับไทย เค้าดูไม่ค่อยรักลูก เหมือนแววตาที่เค้ารักลูกๆกับเมียเก่าเค้า บางทีก็เอาแต่ว่าลูกๆซน เกิดมาไม่เคยเจอเด็กแบบนี้,เวลาไปไหนก็ไม่ค่อยพาหนูไป เพราะเค้าบอกว่าไปคนเดียวสบายกว่า หนูก็ต้องติดอยู่ในบ้านแบบนั้น
หนูรู้สึกว่าหนูเป็นเมียที่แย่มากๆ หนูทั้งเสียใจ ทั้งโกรธ พอพูดว่าคุณดูเหมือนไม่รักลูกเราเลย เค้าก็ด่า หาว่าเก่าและประโยคนี้
หลังจากที่เห็นรูปของเค้า หนูรู้สึกเหมือนเค้าไม่ใช่สามีหนูอีกแล้ว หนูรู้สึกว่าโลกของเค้ามันช่างต่างกับโลกหนูจริงๆ หนูอึดอัดใจจริงๆ เวลาจับมือกัน มันไม่สนิทใจอีกต่อไปแล้ว หนูอดทนไม่ไหว หนูไม่รู้ว่าใจตัวเองต้องการอะไร ต้องทำอะไร
ถ้าหนูไปพบจิตแพทย์ เค้าจะมียาให้หนูมั้ย เค้ามียาให้หนูเลิกคิดมากและจิตตกมั้ย หรือยาที่ทำให้หนูคิดบวกมั้ยคะ ตอนนี้หนูไม่อยากพบเจอใคร ไม่อยากคุยกับใครทั้งนั้น ไม่
อยากมีเพื่อน หนูควรพบหมอมั้ยคะ ถ้าเป็นแบบนี้
หนูจะเปลี่ยนแปลงตัวเองยังไงให้เลิกคิดในแง่ลบแบบนี้
หนูควรจะพบหมอหรือไม่
ช่วงนี้หนูจะตื่นมาพร้อมกับความผิดหวัง หมดหวังในชีวิต มันไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเลย มันนึกถึงแต่เรื่องในอดีตที่แย่ๆ
หนูเคยคิดฆ่าตัวตายมาสามครั้งแล้ว ครั้งแรก ตอนนั้นสามีไม่อยู่ หนูคิดอยากกระโดดตึกลงไปตาย แต่ก็กลัวไม่มีใครดูลูก
ครั้งสองก็คิดแบบเดิม แต่คิดจะพาลูกกระโดดลงไปด้วย จะได้ไม่ต้องห่วงลูก แต่ก็มาคิดว่าถ้าตายไป แม่หนูก็จะไม่มีคนดูแล.
ส่วนครั้งที่สาม หนูคิดอยากกรีดข้อมือตัวเอง เป็นทาง ตรงเส้นเลือดใหญ่ ให้เลือดไหลออกให้ตายไปเลย แต่ก็ไม่ได้ทำ แค่คิดเฉยๆ
หนูไม่มีใครจะคุยด้วย คุยกับแม่ก็ไม่ได้ เพราะเค้าไม่เคยรับฟังอะไรเลย เค้าจะยุ่งไม่เคยว่าง ไม่เคยมีเวลาให้หนูเลย
ถ้ามีเวลาได้เล่าให้เค้าฟัง ถึงปัญหาต่างๆ เค้าจะด่าก่อน ไม่เคยให้กำลังใจเลย
ญาติคนอื่นๆก็ไม่มี เพราะตั้งแต่แต่งงาน มีลูกมาอยู่ต่างประเทศ ก็ห่างๆจากคนที่บ้านหมด เพราะคุยกันทีไรก็จะมีปัญหาเรื่องเงินเค้ามาตลอด หนูเลยต้องตัดไม่คุยกับเค้ากัน
ชีวิตมันอ้างว้าง จะหันไปทางไหนก็ไม่เจอใคร มันรู้สึกเศร้ามากๆ นึกถึงแต่สิ่งในอดีตที่คยอื่นทำไว้กับหนู ในเรื่องที่ไม่ดี มันรู้สึกโกรธแค้นตลอด เรื่องเป็นปีๆหนูก็ไม่เคยลืม
หรือเวลาใครพูดอะไร หนูจะเก็บมาคิดตลอด เป็นแบบว่าใครพูดอะไรขัดหูไม่ได้เลย หนูจะเกิดอารมณ์ฉุนเฉียวตลอด
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาหนูได้ใช้คอมฯของสามี ลงรูป ดาวน์โหลดรูปต่างๆ แต่ไปเปิดเจอรูปๆเก่าๆของเค้า เข้าไปดู หนูเห็นรูปของภรรยาเก่าเค้า และครอบครัวของเค้า ดูมีความสุขกันมาก เค้าจัดงาน มีปาร์ตี้กันตลอด เค้าจะมีของขวัญให้กันตลอด ทำกับข้าว ไปเที่ยวนู่นนี่กัน และก็ไปเจอบางรูป ถ่ายกับผู้หญิงคนอื่น ซึ่งเค้าบอกว่าคือเพื่อน ซึ่งก็คือเมียเพื่อน เป็นเพื่อนจริงๆ แต่ถ่ายรูป หน้าอกของคนนั้นใส่บิกินี่บ้างซูมนมบ้าง เที่ยวกับผู้หญิงที่ไม่ใช่เมียตัวเองด้วย จนหนูก็ตกใจนะ ที่เห็นแบบนั้น
หลังจากที่เห็นภาพแล้วกลับมาคิดย้อนดูตัวเอง หนูไม่ทำกับข้าว เพราะทำไม่เก่ง เคยทำแล้วก็กินไม่ได้ เสียของ ต้องทิ้ง หนูไม่เคยจัดปาร์ตี้ให้เค้า ไม่กล้าให้เค้าชวนเพื่อนมาบ้าน เพราะหนูทำกับข้าวเลี้ยงเค้าไม่เป็น วันเกิดหนูก็ไม่เคยมีของขวัญให้เค้า เพราะเค้ามีทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว ขีดเส้นใต้ว่าทุกอย่างจริงๆ
เค้าไม่เคยพาหนูไปเที่ยวไหน นอกจากกลับไทย เค้าดูไม่ค่อยรักลูก เหมือนแววตาที่เค้ารักลูกๆกับเมียเก่าเค้า บางทีก็เอาแต่ว่าลูกๆซน เกิดมาไม่เคยเจอเด็กแบบนี้,เวลาไปไหนก็ไม่ค่อยพาหนูไป เพราะเค้าบอกว่าไปคนเดียวสบายกว่า หนูก็ต้องติดอยู่ในบ้านแบบนั้น
หนูรู้สึกว่าหนูเป็นเมียที่แย่มากๆ หนูทั้งเสียใจ ทั้งโกรธ พอพูดว่าคุณดูเหมือนไม่รักลูกเราเลย เค้าก็ด่า หาว่าเก่าและประโยคนี้
หลังจากที่เห็นรูปของเค้า หนูรู้สึกเหมือนเค้าไม่ใช่สามีหนูอีกแล้ว หนูรู้สึกว่าโลกของเค้ามันช่างต่างกับโลกหนูจริงๆ หนูอึดอัดใจจริงๆ เวลาจับมือกัน มันไม่สนิทใจอีกต่อไปแล้ว หนูอดทนไม่ไหว หนูไม่รู้ว่าใจตัวเองต้องการอะไร ต้องทำอะไร
ถ้าหนูไปพบจิตแพทย์ เค้าจะมียาให้หนูมั้ย เค้ามียาให้หนูเลิกคิดมากและจิตตกมั้ย หรือยาที่ทำให้หนูคิดบวกมั้ยคะ ตอนนี้หนูไม่อยากพบเจอใคร ไม่อยากคุยกับใครทั้งนั้น ไม่
อยากมีเพื่อน หนูควรพบหมอมั้ยคะ ถ้าเป็นแบบนี้
หนูจะเปลี่ยนแปลงตัวเองยังไงให้เลิกคิดในแง่ลบแบบนี้